ZABYTKI I TURYSTYKA
Gmina Wieliczki jest to gmina wiejska położona jest we wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, w południowo-wschodniej części powiatu oleckiego. Od północy gmina sąsiaduje z gminą Bakałarzewo, z gminą Raczki województwa podlaskiego, od wschodu z gminą Olecko i od południa z gminą Kalinowo województwa warmińsko-mazurskiego. Gmina Wieliczki składa się z 21 sołectw: Cimochy, Cimoszki, Gąsiorówko, Godziejewo, Guty, Jelitki, Kleszczewo, Krupin, Małe Olecko, Markowskie, Niedźwiedzkie, Nory, Nowe Raczki, Puchówka, Rynie, Sobole, Szeszki, Urbanki, Wieliczki, Wilkasy, Wojnasy. Pozostałe miejscowości: Gąsiorowo, Krzyżewko, Bartkowski Dwór, Norki, Bartki, Nowy Młyn, Starosty. Ludność zamieszkuje w 28 miejscowościach ( z koloniami). Gmina zajmuje obszar 141 km 2 ( 14 100 ha). Jest gminą typowo rolniczą, 400 gospodarstw indywidualnych zajmuje obszar 9647 ha. Lasy i wody zajmują obszar 4 424 ha.

Gmina Wieliczki przyciąga przede wszystkim swym pięknym krajobrazem wiejskim i malowniczym ukształtowaniem terenu. Położona jest na w mezoregionie Pojezierza Ełckiego, należącego do makroregionu Pojezierza Mazurskiego oraz mezoregionie Pojezierza Zachodniosuwalskiego należącego do makroregionu Pojezierza Litewskiego. Pod względem hydrograficznym cały obszar gminy Wieliczki należy do dorzecza Wisły i należy do zlewni dwóch prawo brzeżnych dopływów Biebrzy: Legi i Rospudy. Obszar gminy odwadniany jest przez dwie rzeki. Lega wraz z lewobrzeżnymi dopływami ( Kanał Wieliczki i Kanał Niedźwiedzki, rzeka Czarna) odwadnia część zachodnią obszaru, natomiast Rospuda wraz z Kanałem Rynie- część wschodnią.
Wieliczki położone są nad jeziorem Oleckim Małym (powierzchnia 224 ha). Przez jezioro przepływa rzeka Lega, która wiedzie szlak kajakowy prowadzący do jeziora Selment Wielki w pobliżu Ełku.
Na terenie gminy znajduje się jeden duży i zwarty kompleks leśny o powierzchni powyższej 100 ha. Jest to Bór Kleszczowski położony w południowej części gminy. Ponadto na terenie gminy Wieliczki występują następujące formy ochrony przyrody:
– Granice Obszaru Chronionego Krajobrazu Jezior Oleckich ustanowionego na podstawie Rozporządzenia nr 139 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 12 listopada 2008r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Jezior Oleckich;
– granice Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Legi ustanowionego na podstawie Rozporządzenia nr 155 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 19 grudnia 2008r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Legi;
– 5 pomników przyrody na obszarze Leśnictwa Kłosowo, w tym: 3 modrzewie, 1 dąb szypułkowy i aleja 16 wierzb białych.

WYBRANE ZABYTKI
Zabytki to materialny ślad przeszłości, cenny element kultury, przyczyniający się do kształtowania przyjaznego otoczenia człowieka. Dziedzictwo kulturowe to ważny czynnik życia i działalności człowieka.
Ewidencją są objęte zabytki architektury i budownictwa: zespoły i obiekty o istotnych, lokalnych walorach historycznych, kulturowych i krajobrazowych oraz zabytki archeologiczne.
Kościół p.w. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Wieliczkach
W Wieliczkach jednym z ciekawszych i coraz rzadziej spotykanych obiektów jest liczący ponad 300 lat, dobrze zachowany, modrzewiowy kościół z 1676 roku. Jest to najstarszy drewniany kościół na terenie Warmii i Mazur. Pod względem planu i rozmiarów przypomina świątynię w Ostrykole. Podczas generalnego remontu, przeprowadzonego w latach 1925-1927, w zasypanych kryptach pod kościołem znaleziono 23 trumny z XVII wieku. Niegdyś na wieży kościelnej znajdowały się dwa bogato zdobione dzwony, odlane w Królewcu: jeden z 1660 roku, drugi z 1972 roku. Pierwszy z nich został zdemontowany w 1943 roku i przeznaczony na potrzeby przemysłu wojennego, drugi zaginął. Obecnie ich miejsce zajmują dwa nowe dzwony: z 1914 roku i z 1979 roku.

Młyn wodny w Nowym Młynie
Młyn wzniesiony na przełomie XIX i XX wieku, sądząc z historyzującego wystroju elewacji, raczej pod koniec XIX wieku.

Młyn i dom młynarza, ob. Dom mieszkalny i elektrownia
Obiekt powstał k. XIX w./pocz. XX w. Budynek murowany cegły, na rzucie prostokąta, o trzech bryłach różnej wysokości: wysoką – trzykondygnacyjną częścią produkcyjną (młyn), niższą – dwukondygnacyjną częścią mieszkalną oraz jednokondygnacyjną przybudówką. Obiekt podpiwniczony pod częścią mieszkalną. Młyn i przybudówka pod dachami dwuspadowymi, odpowiednio z blachy i papy; część mieszkalna pod dachem trójspadowym, krytym dachówką esówką. Elewacja zdobiona pionowymi pasami w drugiej i trzeciej kondygnacji oraz gzymsem rozdzielającym pierwszą i drugą kondygnację. Stan zachowania: średni.

Dwór w zespole dworsko-folwarcznym w Gąsiorówku
Dwór powstał na przełomie XIX i XX w. Po zakończeniu II wojny światowej dawny majątek rodziny Braczko stał się Państwowym Gospodarstwem Rolnym, a jego dyrekcja zajęła budynek dworski. Obecnie właścicielem dworu i części PGR- owskiego majątku jest osoba prawna.